Melek misin cin misin, aldın aklımı baştan?
Bazen mesafe koyup, aklımca üşüyorum,
Haberin yok başıma vurduğun onca taştan,
Her ne tarafa kaçsam önüne düşüyorum.

Güneşini kaybetmiş gibi her an gözlerim,
Karanlıklara dalar, eşkâlini gözlerim,
Senden bile gizlerim, anlaşılmaz sözlerim,
Bilsen nasıl şarj olup, eriyip taşıyorum.

Hayalin hayalimde, elimden düşmez sazım,
Bilinmiyor ki nazım, dert döküyor avazım,
Sevdandır gizli bazım, bitmek bilmiyor gazım,
Sardıkça beni hazzın, coştukça coşuyorum.

Hele de geceleri, derdimle telaştayım,
Yatakta yarı çıplak, dikenli bir taştayım,
Kıvranıp gidiyorum, uzaklarda boştayım,
Hayallerinle sanki boşlukta yaşıyorum.

Durup düşünüyorum, düşüncem bile haram,
Yürek bırakmıyor ki mantığımdan bir gram,
Kaçtıkça daha fazla tutuşuyor ızgaram,
Körükledikçe sevdan, yandıkça pişiyorum.

Dün akşam yine öyle, dedim bir düşüneyim,
Biraz olsun bu aşktan soğuyup üşeneyim;
Yüreğimin yanında baktım ulan ben neyim?
Şuurumu kaybetmiş, dünyayı aşıyorum.

Kendime gelemedim, şaştım kaldım bu işe,
Öyle efkârlandım ki bakmadan üçe beşe,
Zom oluncaya kadar devirdim birkaç şişe,
Hâlâ aşkınla sarhoş, peşinden koşuyorum.