Cennetin koridorlarında yürüyorum
İçim kıpır kıpır çok heyecanlanıyorum
Ve ilerlıyorum
Açılıyor bır cennet kapısı
İçeri giriyorum
Önce Kainatın Sultanını görüyorum
Kalbim yerinden çıkacak gibi oluyor
Ümmetim diyor usulca
Edeple eğiliyorum huzurunda
Ve ağlamaya başlıyorum katıla katıla
Seni çok özledim diyorum
Affet beni diye yalvarıyorum
Sana layık olamadım
Vahsıyı affettiğin gibi beni de affet diye yakarıyorum
Adını andıkça anıyorum
Selatu selam getiriyorum
Bıraksalar beni sonsuza kadar yanından ayrılmak istemiyorum
Nolur benı bırakma Efendim diye yalvarıyorum
Gözlerimin ceyhun olmasına mani olamıyorum
Bakıyorum Nur Cemaline doyamıyorum
Yanıyor yüreğim ben kavruluyorum
Efendim ne olur yardım et dıye ağlıyorum
Bakıyor bana merhametlı gozleriyle
İçime bir su serpiliyor şefkatiyle
Okşuyor başımı mubarek elleriyle
Gul kokusuyla uyanıveriyorum birdenbire
Bir tarafında Hz Ömer diger tarafta Hz Ebubekir
Canım kurban olsun ikısıne bir can nedır
Rabbım onların yolunda vereyim canımı beni muradıma erdir
Ancak o zaman onlarla şereflenirim o güzel anlarla sevindir
Açılıyor cennet bahsesı bir an
O izdihamda nasıl açıldı bu yeşil alan
Kılıyorum kılıyorum namazımı çok şükredıyorum o an
Efendim ne olur şefaatinde beni de an
Duamı ediyorum Ümmetı Muhammede
Yıkanıyor gunahlarım sanki Efendimin Rısalet Penahisinde
Kuşlar gibi kanatlanıyorum rahatlıyorum birdenbire
Hamdolsun burayı bana nasip eden Rabbime
Ayrılık vakti geliyor
İçimi bir matem kaplıyor
Sankı canımdan can çekiliyor
Ellerim bırakmak istemiyor
Sıkı sıkı tutunuyorum mubarek kapısına
Salıverıyorum gözyaşlarımı boynumu büküyorum
Çırpınsam da ne fayda artık ben ayrılıyorum
Elveda derken sanki canım çıkıp orda kalcak sanıyorum
Ama heyhat artık ben uğurlanıyorum
Bır daha sana gelır miyim Efendim
Ravza i Mutahhara’nı görür müyüm Efendim
Zat ı Ali’n tarafından davet alır mıyım Efendim
Şu can yoluna bır değil bin kere olsun kurban Efendim( sav)..