bahtını kaybetmiş bir tahtın
sahibini arayan t’acı gibisin


mesafeler
kırmızı halıya dönüşmez

gözlerinden icazet almadıkça

dinle,

kalbin severken
ve gözlerin bakışlarıyla bu seviyi doğrularken
sözlerin armut mu topluyordu dudakların ardında
diye can alıcı bir sözün
özüne giden yolunda
noktasından kaçan her cümle
bölünür sözcüklere
harflere
s’essizliğe

şimdi,

yağmur toplamaktan aciz bulutlar
uykuya çekiyor kendini
göğün maviliğinde
kaybolup gitmeye


ufkuna varamadan henüz
batan tüm gemilere
b’akarken uzaklardan
tek tesellimiz
az daha zaman olsaydı
biraz daha zaman
g’özden kaybolacaktı.. demekten başka nedir ki
teskin etmeye meyilli sıska bir cümlenin izini düşürürken üstümüze

hem,

gecesini yitiren karanlık gibisin
aysız
yıldızsız
az biraz..kararsız


arınmak gerek terden
tuzu
suyla yıkamadan evvel
karmak gerek tene


tentesi düşerken gözlerin
bir sigaranın
arsız mutluluğunda
bir nefes sen
bir nefes de benden


biz
bizden..çoktaaan geçerken...