EFKÂR

Ana kucağından çıktım çıkalı,
Dönemem geriye yolum ıradı.
Bir sıcak selamı gözüm aradı
Bulunur mu dostlar ana gibi yâr!

Baba ocağına bir selamım var,
Çok özledim onu bozdağlar kadar.
Ayırdı bizleri şu benim kader,
Ömrümde görmedim öyle bir diyâr!

Al fistanı yâre ne yakışırdı,
Köy içinden eve testi taşırdı.
O zamandan beri gönlüm şaşırdı,
Daha yaşıyorsa belki de duyar.

Nikferi’mden bana gelirse haber,
Gönül bahçesine doğar ki bahar.
Bitmez bu hasretlik ölene kadar,
Sözlerim ağlarken gözlerim kayar

Adımlarım gitmez, yüküm çok ağır
Zaten yola çıksam bitti ki ömür.
Kaldıysa bir kaç dost belki de sorar,
Yine efkâr bastı ’boş ver ihtiyar!’.

Yusufoğlu yine çileli yazdın,
Ölmeden kendine toprağı kazdın.
Güzel hayâller kur, önün apaydın,
Bir mezar istersen köyünde var yer.

09.08.2017

MEHMET SEMERCİO