Kısacık bir nefes
Belki çok soğuk
ve uzun sabahların üzerini örtecekt

Yüzümü dayayıp camın buğusuna
Akşamın alaca karanlığında
Belki de akşamın ürküten yalnızlığında
Turuncu bir yangına dönüşen uzaklığa
Ömrümün en aciz yenilgisini çiziyorum hannelessi


Iki insan bir acı etmiyor biliyorum
Ve kimse kimseye şiir yazmıyor artık

Sözün anlamlarını yitirdim 
Kalabalıklar kadar yalnız cümlelerim
Yalnız kalabalıklar kadar
Yanlız
Ve
Dilimde şimdi
Tutuşturulmak üzere onlarca harf ölüsü hannelessi

Dört mevsime hüzünler yağıyor
Belki de yüreğim bu yüzden bir yaprak gibi
Savrulup düşüyor
Bitkisel hayatın sessizliğine bürünüyor her yer


Üşüyen bedenimde baharı düşlemek ne garip
Ne garip penceremde kiraz bahçeleri beklemek


Korkma
Belki yine sevişiriz hannelessi
Dibi tutmuş bir çaydanlık kaynar sobada
Gri bulutlar dökülür üzerimize
Ve yağmur
Islatır hüzün dolu sözlerimizi


Gittin
Kalbim
Ömrümün düş kırıklığı artık