Kalbim, beni kalbine aşk olmaya azmettirdi,
Hiçbir suçum yoktu benim aslında,
Gitsem, kahır olacaktı,
Kalsam…
Kalsam belki de aşk olurdum
Birkaç hüznün,
Birkaç yaranın da faili...

Bir uçurum boyundaydım
Ölümle yüz yüze,
Göz göze…
Nerede duracağımı bilemedim
Affet!

Aslında sen de suçlusun biliyor musun?
Sana, kim dedi, bizim sokağımızdan geç diye
Kırgın düşlerimi
Yaralı gülüşlerimi sar,
İyileştir,
Aklımın ucuna kadar er,
Kalbini avuçlarıma, usul usul ser diye?

Başka bir zaman diliminde rastlaşsaydık seninle,
Kışın ortasında bir portakal kabuğunda,
Bir limon ekşisinde,
Yazın bir dal kirazda
Bir üzüm tanesinde,
Erik suyunda
Bir karanfil kokusunda,
Bir gülün goncasında;
Bırakmazdım seni...
Ben gibi yapışırdım kalbine
Söküp atsan,
Aynı anda, bir defada ölürdük,
Kalsam, beraber yaşlanırdık
Beraber ölürdük!

Anladım ki sana geç kalmışım bütün duraklarda,
Bütün otogarlarda
Tren istasyonlarında,
Limanlarda…
Sen geçip gitmişsin kalbimin önünden, başka bir kalbe
Ben bakakalmışım öylece,
Nasıl olmuş bilmiyorum ama,
Gönlümden kaçmışsın görünmeden.
Benim senden bir aşk alacağım var
Bir daha gelirsek dünyaya
Ödeşelim olur mu?
Öde borcunu!..

Şimdi, her şey anlamına sırtını dönmüş,
Her şey küs bir çocuk dudağı
Bir güz yaprağı,
Yaralı bir güvercin kanadı
Bir kelebek ölüsü...
Bütün günler üzgünler
Ve ben artık Temmuzu sevmiyorum!

S.U.

Serkan Uçar

27.07.2017