adı TUĞBA CONGER.
dostum benim.
herkesin bulamıyacağı kadar değerli.
şimdi yok!
gitmedi
götürdüler.
ben yanındayken,kendi dâhi yakmazdı sigarasını.
gülümserken gözleri kısılırdı.
hem dıştan hem içten güzeldi.
dostumdu benim.
herkesin karşına çıkmayacak kadar özellerdendi.
şanslıydım beni bulmuştu.
gözlerimle tanık oldum.
ölüme benim için atlayışını
bir salise bile düşünmeden.
eli kanıyordu
o anı unutamam
benim için ölüm!
dosttuk çünkü.
benim de aynısını yapacağımı bilirdi.
şimdi yok!
gitmedi
götürdüler.
kan kanseriydi hastalığı
hem de en acısı.
hastalık mıydı onun için en acısı?
yoksa küçücük bebeğini görememek miydi?
göğüslerini koklarken hastane de
MERT’im kokuyor derdi.
belki dış güzelliğinden eser kalmamış
belki herkesin bakamıyacağı bir varlık gibi görünüyordu.
ama hastalık içindeki güzelliği de çalamazdı ya!
onu hasta haliyle bir kez bile görmedim.
arkadaşlarım görme onu eski haliyle hatırla diyorlardı.
gömülürken de yanında değildim.
ama ben onun dostuydum.
kızımın adı tuğba
şimdi 9 yaşında.
kaderi değil ama güzeliği ona benzer inşallah.
şimdi yok!
ama sadece hayatta yok!
hepimizin gideceği yerde bizi bekliyor.
rahat uyu
mekânın cennet olsun.