25 ŞUBAT 1992!
Soğuk mu soğuk bir gece
Plan yapılmış,hain ermeniler ve ruslar
Hareket halinde.
Kan kokusu HOCALI’nın üstünde.
Evinde oturan masum AZERİLER’in habersizce
Aldıkları son nefesleri belki de.
Yazarken bile titriyor ellerim
BEN ERMENİ DEĞİLİM!!!
Hamile kadının, çocuğu için kız mı erkek mi diyen
İki ermeni ellerinde ki parayla yazı tura atarlerken,
ALLAH’ın melekleri yeryüzüne inmiş o zavallı kadını sarıp sarmalarken
Hiç birşeyi gözleriyle göremeyen vahşiler,
Kasaturayla karnını delip çıkarırken henüz annesinin karnındaki bebeği
İşte buydu hayvanların bile beceremediği!
Henüz 15 yaşındaydım ben
Haber dinlemeyen
Aklı havalarda bir genç.
Bu sene öğredim olanları.
Girdim google’a yazdım HOCALI KATLİAMI.
GÖRDÜKÇE AĞLADIM
OKUDUKÇA PARÇALANNDIM
YAZARKEN ELLERİM TİTRİYOR
BEN ERMENİ DEĞİLİM!!!
Kırmızı elbiseleri,kırmızı pabuçları
Henüz 4_5 yaşında küçücük bir kız çocuğu
Kaskatı kesilmiş vücudu
Kan kaplamışsada bile farkedilmiyor kan kırmızısı elbisesinden!
Bir asker kucaklamış ağlıyor ciğerinden!
BEN ERMENİ DEĞİLİM!!!
Daha nicesi dilimle söyleyemediğim
Ellerimin gücünün kesildiği andayım şimdi
ALLAH’ım güç ver.
’ALLAH YOLUNDA ÖLDÜRÜLENLERE ÖLÜLER DİYEMEZSİNİZ.ONLAR DİRİDİRLER,SİZ BİLEMEZSİNİZ.’