Seni ilk gördüğüm anı hatırlıyorum da
Saçların dalga dalga akıyordu açık yeşil bluzüne
Mavi renkli pantolonun altında
Terlikle girmiştin yüreğimin en ücra köşesine...

Oysa nereden bilecektim
Yüreğimin o ücra köşesini yine sen kanatacaktın,

Sonra yine bir gün yanıma gelip ellerini açmıştın
Parmaklarının titreyişini göstermiştin ya bana...
Sessizce geçirmiştim içimden
Sen bir heves, bir tutku değildin benim için..
Sen, elbiselerimi ütüleyecek olan
Yemeğimi hazırlayacak olan
Sen, beni işe uğurlayıp, iş dönüşümü bekleyecek olandın....

Elini tutmadan, saçlarını okşamadan geçen iki yıl
Çocukca, masumca, tertemiz duygularla geçen iki yıl...

Ve sonrası,
Felek tokadını atmış
Kader yollarımızı ayrı çizmişti
Bizim suçumuz yoktu ki
Sen artık ellerin kadını, çocuklarının anasıydın
Ben bir ömür mutlu olmanı isteyen duacındım...

Ve koskoca geçen yirmi yıl
Geçen gün bir şiir yazmıştım....Ama senin için değildi..
Beni şiirlerime veda ettiren sen,
Yine şiirlerime başlamama neden olan sendin....
Sakın yanlış anlama lütfen...
Geri dönmeni beklediğim yok....
Sadece hasretti sebebim...

Senden sonra geçen zamanda
Seninle dört defa karşılaştık...
Evet, koskoca yirmi yılda dört defa hasretim dinmişti....
Yani 7300 gün içinde sadece dört defa....
Bu hangi aşka, hangi insanlığa sığardı be gülüm.....
Hiç mi düşünmedin, arayıp sormadın...

Ben sensiz gece gündüz ölüp ölüp dirilirken
Nefes almadan nasıl yaşanıyorsa yaşadım.....
Sen kalp yerine taş mı taşıyordun, anlayamadım...
Şunu bilesin gülüm, senin gidişinle benim için zaman durdu...

Sadece bedenim eskidi, kalbim aynı kalp.
Duygularım aynı duygu, hislerim aynı his.
Ama senin için değil hiç biri...
Olması da imkansız.....

Ey sevdiğim, unutmadan şunu söyleyim
Sen gitmeseydin de biz kavuşamayacaktık....
Çünkü benim kaderim bu...
Hani ayrılıkların şairi var ya
Hani bitik adam var ya
Herkes kendini söyler
Ama o benim işte.
O benim gülüm...O benim..


Fatih KÜSKÜN