Yalnızlık böyle bir şey olsa gerek
Nerde ne yaptığının hiç önemi yok
Öylece durup ,kendini dinlemek ister insan
Dinledikce dinler ...
Yılların içinde
Nasıl eriyip gittiğini görür
Her nefes alışında ağırlaşır bedeni de
Yoruldum der yalnız, sessizce
Anlatmak ister içindeki acının büyüklüğünü

İçindeki pişmanlıkları çaresizliği de ...
Sözler düğümlenir boğazında
Tek hece çıkmaz ağzından
Ne yapması gerektiğini bilsede
Kalkamaz çöktüğü yerden
Hatta nefes alışı bile azalır da
"Ölüyor muyum?" diye düşünür bir an
Ölümü beklediğinden mi nedir ?

Öylece oturur hiç kımıldamadan
"Belki gelse ölüm..."
Belki ...diye düşünür içinden
Birden aklına gelir...
Ne çok şey yapmak isterdi oysa
Daha yaşaması gereken
Onca hayali varken
Ölümü beklemekte neymiş der bir anda

Ve üzerindeki ağırlığı
Bir çırpıda atar yüreğinden
Birden bir mavilik kaplar siyahların yerini ...
Anlar ki içinde bir küçücük umut olsa bile
O umut yeşerir,kalbinde büyür büyüdükçe
Ve hayata bağlar seni dört bir koldan

"BEN YAŞAYACAĞIM !" der .
Mutluluğunu hak ettim !
Her şeye rağmen
Yeniden başlar yaşamaya
Bu koskocaman yalancı dünyada
Yalnız yapayalnız olsa da ...

Şeniz Akşahinler