Gecesi gündüzü yok, çalışan köleleriz
Bu kadar çalışmaya isyanda bedenimiz
Gözümüzün yerini, aldı midelerimiz
Midemiz doysa bile, gözlerimiz doymuyor

Bir biriktirme hırsı, almış başını gider
Biri doyurmayan aş, iki kişiye yeter
Umutlar tükeniyor, günümüz dünden beter
Midemiz gözümüzde, o bir türlü doymuyor.

Kanaat bilmez olduk, şükür kalmadı dilde
Her gün üstüne koysak, sıfır var yine elde
Aç gözler doymayınca, sevgi de yok gönülde
Gözümüz doymayınca, yüzümüz de gülmüyor.

Kendimize yontarak, çeviriyoruz çarkı
Fakirin fukaranın gözetilmiyor hakkı
Helal, haram karıştı, bilen kalmadı farkı?
Yirmi dört saat çalış, o bir türlü doymuyor.

Kimseyi ayırmadan, göz gezdir etrafında
Dindar ile dinsizin, fark var mı arasında
Herkesin gözü sanki, fakirin sofrasında
Hak, hukuku unuttuk, bunu hiç gözetmiyor.

Komşusu aç, kendi tok, yatan; bizden değildi!
Bu benim fikrim değil, Peygamberim söyledi
Nerde bir yoksul varsa, arar, gözetilirdi
Zekat, fıtır kalkınca bereket bulunmuyor.
Ankara, 19.7.2017 - 06:32