I.
Güve ile kelebeği anlatıyordu böcek bilimciler
Ve İçime düşen kelimeler : güve ve kelebek…

Güve ile kelebeğin hikayesidir bu…

Entomologlar ısrarla güveyi anlattılar ve bizler,
evlerimizde uçuşan güvelerle yaşadık varoluşumuzdan beri…

Böcek bilimciler derler ki;
güveler, çok severlermiş tahıl ambarlarını,
Evlerin duvarlarını.
küçük vücut yapıları varmış ve kontrolsüz egoları
Mutlaka ilaçlamak gerekirmiş
Hatta ısrarla öneriyorlar
İlaçlama, periyodik yapılmalı

Sonra, bir bir anlatmışlar güve ile kelebeğin anatomik yapısını

Aman dikkat demişler karıştırmayın kelebek ile güvenin benzerliğini;

Zira kelebeğin parlak ve pürüzsüzdür teni,
Güvelerin tüylü ve pullu olur kanatları…

Antenleri ince düzgün iken kelebeğin
Tırtıklı ve çok hızlı çalışır güvelerin radarları

Haa bir de etten beslenirler, iyi koruyun kalp kaslarınızı…

Tırtılın yolculuğu uzun olur diyorlar,
ben de onların elçisiyim, yani böcekbilimcilerin
Zira bilirsiniz zeval olmaz elçiye
sadece bazen kopar bedenlerinden boyunları…

Neyse dönelim kitaplara ve doğaya
bakalım başka ne demiş böcek bilimciler güve ile kelebek hakkında…

güveler çabuk bırakır larvalarını
bir kozanın içine oğullarını,
korunaklı ve aşılmaz ince zarlardan perdeli duvarları

kelebeğin ise yolculuğu uzun olurmuş geçerken tırtıl halinden pupaya…
ve çok detaylı metamorfozları varmış.
güveler çok çabuk gelişirken,
kelebeğin uzun olurmuş doğum sancısı



kelebeklerin gözleri varmış pek çok ve
bir mozaik gibi algılarmış dünyayı
her gözü, başka bir parçayı algılar ve
parça parça bakarmış dünyaya
ve aktarırmış kırık bir aynanın milimetrik parçalarına algılarını…

II.

aylardan nisandı ve koç burcunu işaret ediyordu astrologlar
ha bir de yeni ay hali varmış o gece gökyüzünde

durdu kadın.
uyandı taş uykusundan

durdu ve baktı kollarına
örselenmiş ve lime lime edilmiş kanatlarına
meğer pulları düşmüş pek çok güvenin, antenleri batmış boynuna

arada kelebekler de kondu badem ağaçlarına
lakin konu dışıdır kelebeklerin tesadüfü
ki hayata yazılmış en güzel şiirdir bilim ve evrenin bütünlüğü…

kalbi taşın kırılması kadar ağrılı, uykusuz
uzun uzun yürüdü
kalbinde taşıdığı sevda,
rüzgar, puslu bir fırtına
ve geveze taksi şoförünün
dönüp dönüp bakan meraklı bakışları arasında…



anımsadı bir an o efsunlu rüyayı
İbranice yazıtların eşliğinde açılan Şambala kapısını…

Açıldı gözleri ayna körlüğünden
Ne çok göz vardı,
ne çok algı…
evrende bir kum tanesiydi sadece
Kutsadı varoluşunu,
aldı kabul eyledi eflatun bir soluğu …

Güve sevici miydi acep?
yoksa kelebeğin ömrü mü kısaydı?
mavi bir kapının eşiğinde sallanmıyordu uzun süredir
taşın uykusuzluğuna saplanmış
bir kılıç gibi taşıyordu gözlerinde
işaret parmağının kopuk ucunu.






III.
Hadsizliğine güldü kadın!
Ne çok karışıyordu her şeye,

Mesela böcek bilimcilerin otopsilerine

Belki, Otopsisi tamamlanmış bir cinayetin son notlarıdır bu şiir
Belki, Sınandığı kınanmalar,
alınmayan derslerin esrik dizeleridir.

Belki de sizindir bu şiir,
Elçiye zeval olmasın aman, kalsın boynu bedeninde kadının

Kör uykusundan uyanan kelebeğin ömrüdür belki

Aşkın belgeseli de çekilirmiş demek ki
Aslan parçaladı geyiği, hiç bilinmedi avlanan kim, ay’layan kimdi?

Ki derler ki yanılsamadır her şey,
aynanın kırık izlerinde zuhur eden ve gördüğü ile yetinen beşeri..

bağışlayın hadsizliğimi …

HACER YILMAZ