Güneş ;

doğunca
ışık sacınca tane tane
saçlarında kır çiçekleri açmış

Rüzgar ;

ovadan esen poyraz
gözü nemli nilüfer kokusu ovadan
deniz mavisi o küçücük gölden


taşarak akıyor kızıl toprağa
filizlenen karanfiller huzursuz


sesimin isyankar uğultusu
sesimin alaca karanlığı
sesimin namağlup isyanı

ve dağlara doğru
akıyor rüzgarın fısıltısı
dağ ve akasyalar

mor dağlar ağlıyor

düşen yağmurlar
denizin uğultusu
sesimin yankısı

kan kızılı
kumsal altın saçları güneşin
bütün savaşlar arasında

sessizlik acemi süvari
namluların son sevişmesi
sığmıyor tüm barışlara

umutlarımız küçükken öldü
anlından öptüğüm hürriyet
rüzgârına kapıldığım aşk

gözlerin eskilerde kalan bir anı
sabahın dördünde tutulduğum
karanlığı tutuşturan şafak doğarken

eski mağlubiyetlerimin devrimi
gölgeler ile dövüşen yumruklarım
ağlardık tan doğduğu zaman mavimsi

hece hece destan yazardım
ibadete dururdum gök gürlerken
sen alafranga şarkılar söylerken

sigara yakardım nefesimiz buharlaşırken
dünya dönerken umursamazdık mehtabı
alev alev yanarken eflatun hayallerimiz

gizlice şiir yazardım yıldızlar düşerken
gölgeler geceye pusu kurduğu zaman
ay senfoni biçiminde yaklaştığı zaman

kardelenler ıssızca solduğu zaman
yanarım gözlerin beni zapt ettiği zaman
günüme güneş doğarken, Elif gibi mavi..



Suskun //