BİR GARİP SIZI
Yıkıldı şehirde hayaller, düşler,
Bin yıllık alevler söndü be Osman.
Her dem yüzümdeki hoyrat gülüşler,
Bir garip sızıya döndü be Osman.

El oldu beraber güldüklerimiz,
Ağlattı yaşını sildiklerimiz.
Ok gibi dosdoğru bildiklerimiz,
Eğilmiş yazıya döndü be Osman.

Beş kuruş etmedi yeni azıklar,
Bir servet edermiş eski yüzükler.
Her gün gönlümüzü deşen çizikler,
İzinli kazıya döndü be Osman.

Matador gezdirir oldu boğalar,
Sinek biriktirdi kör kurbağalar.
Halk içinde yatan kaplumbağalar,
Vitrinde tazıya döndü be Osman.

Dört bir yanı sardı çelimsiz itler,
Zalim avlamaya çıktı yezitler.
Müteahhit oldu saf mücahitler,
Bozkurtlar kuzuya döndü be Osman.

Tarih yenik düştü yüz yıllık huya,
Terazi hileyle atıldı suya.
Yürekler açlıktan daldı uykuya,
İbreler pazuya döndü be Osman.

Seyit Osman AKYÜZ