Zindanlarda geçti fani ömrüm
Ayağıma prangalar bağladılar
Gözlerime mil çektiler
Yüreğimi dağladılar sevgili

yandım ama yaktıkları ateşte değil
bana bıraktığın aşkın hasreti yaktı beni sevgili
gözlerimden dökülen gözyaşlarım
kalbimdeki ateşi söndüremedi sevgili

ayağıma prangalar bağladılar
yaralı olmama rağmen
ama sen giderken ben sadece yandım yaralandım
Ayağına prangalar bağlayamadım

sen giderken beni suskunluğa hapsettin
sen benim bedenimi değil kalbimi hapsettin
ama ben bir gün sana o kalbi
Elimde tutuşturarak getirmek isterdim sevgili

inan aşkın ufkunda yarınlarda sevdim seni
Ey kalbimin hüzün denizi bitmez mi bu yokuşlar
Ufkumda görülmez mi umut parıltısı sen diye
Ne yazık ki tutunduğum uçurumsun sen

Yangınımda beni yakansın sen
Ben yandım aşk diye sen sadece aşktın bende
Ay gibi parıldıyorsun gökyüzünde
Yorgun gözlerim vurgun yürekle uzanıyor sana

Bana hiç sormadın ki yanışımı sevgili
Sen bende ne gördün ki öyle
Yandığımı görmedin de bana kızdın
Gözyaşlarım şimdi bana yoldaş olmuş

Sen ise hasretinle yüreğimde yara
Eskiyen prangalar anlatır beni sana artık
Hiç uyumayan suskun zindanlar
Gözlerim göremese de artık seni

İnan aynı şafaklarda buluşuyor yüreğimiz sevgili
Aynı şafaklarda bir aşk oluyoruz senle
Nice ufuklara değiyoruz farkında olmadan
Başka şafaklarda nice ıslak gözler yanık yürekler
Yaralı gönüller aşk diye okuyacak bizi