Seyre dalmıstım penceremden Dünyayı,
Neler, neler geçti gözümün önünden film şeridi gibi.
Yangınlarla, yıkımlarla,
Katledilen ağaçlar,
Savaşlarla,
Şehit düşen insanlar,
Harabeye dönen kırık dökük evler ,
Tüm renkler birbirine karışmış.

Bir tohumla yeşeren dallanıp budaklanan
çiçek, meyva , yapraklarla süslenen ağaçlar,
Yıllara yorgun düşünce,
Yaşamdan koparılir,
Odun olup bir köşede tutulur.
Zamanı dolunca duman olur savrulur.

Bebek, çocuk gençlik olgunluk derken yaşlılık.
Gençlikte olur başın duman, duman.
Yorulmak bilmez, hayat olur bir roman,
İs, aş, ekmek derdi derken tüm zamanların dolu.
Kapın bir açılır zor kapanır.

Zamanla ne kapın çalınır, ne ocağın tüter.
Sıra sıra soğuk odaların,
Masada boş tabakların ,
Başındaki ak saçlarınla kalırsın bir başına.
Yaşam filmi geriye sarılmaz,
Kapanır perdeler birer, birer,
Kopma noktasına gelinmiştir artık.

Bir, bir canlanır gözünde geçmişin,
Çekilirsin köşene
Mırıldanırsın bir şarkı,
"Hayat sen ne çabuk harcadın beni,
ya da;
O siyah beyaz aşkların,
Adı şimdi eski toprak."
Dünya bu iste
Gelenler bir bir gider, ama zamanlı, ama zamansız,
Herbirinin vardır bir nedeni amansız.
Aldanma dunyanın çok renkliliğine,
Sonunda razı gelirsin
Siyah beyaza.

19.04.2017 -Melek DÖNMEZ
İST.