Dünya kahır mektebi; çok okumuş yazmışım
Seksen milyon içinde; meğer ne yalnızmışım
Sene de bir arayan; hatırımı soran yok
Varlığımdan bi haber; sarmalayan saran yok

Şefkat ne sorusuna; damarımda kan dedim
Peki Anne dediler; candan öte can dedim
Mutluluk yüz karası; ben siyahi zenci yim
On’umun on’u yalnış; en tembel öğrenci yim

Hayatıma renk katan usta bir yönetmendin
Sen benim tanıdığım en güzel öğretmendin
Biri bilmiyor iken bini senle tanıdım
Ben Resülü Ekremi Dini senle tanıdım

Gün günü aratıyor; dert, gam bitmiyor Anne
Sağım solum körebe; bir sen etmiyor Anne
Ne olurdu ömrümü; orta yerden bölseydim
Keşke sen yaşasaydın; ben yerine ölseydim

İşine bak çocuğum; içim harken diyorsun
Ölmek bana yakışır; sana erken diyorsun
Ellerine saçlarım; ömrüm vefana muhtaç
Sen muhtaç etmedinde gözüm doydu gönlüm aç