Yalanmış...
Aşkın sadece adı varmış.
Bunca zaman ettiğim sözler,
Bunca yıl çektiğim dertler,
İçimdeki gel-gitler,
Hepsi birden bittiler.
Gözün aydın sevgili,
Sonunda bu aşk için de,
Bir hevesmiş dediler.

Yalanmış...
Aşkın buruk bir tadı varmış.
Gördüm ki gerçekte ne sen,
Ne de ben diye biri kalmış.
Her şey bir hayalmiş.
Her şey sadece düşmüş.
Gözün aydın sevgili,
Adı besmele ile anılan bu aşk,
Bak gör kimlerin diline düşmüş.

Yalanmış...
Meğer çölde o bir serapmış.
Her sözüne kandığım,
Gördüğümü sandığım,
Dokunduğuma inandığım,
Gerçekte hiç var olmayan,
Bir yanılgı,
Bir aldanışmış.
Gözün aydın sevgili,
Aslında hayat,
Senin dilediğin gibi yaşanmış.
Benim bildiğim her şey ise,
Koca bir yalanmış.
Ve gönlüm,
Bile isteye bu yalana inanmış.
*
Şimdi ben kurduğum dünyanın,
Yerle bir olduğuna mı yanayım,
Yoksa;
Hala bir ümit olduğuna mı inanayım.
Susma söyle,
Seni hala yaşıyor mu sanayım.
Yoksa;
Gaflet uykusundan mı uyanayım.
Ey sevgili her şey neyse de,
Madem gönlün bende yok idi,
Yaşanan onca şey de neydi.
Madem bu iş en başından olmazdı,
Keşke hiç gelmeyeydin,
O zaman zaten sorun kalmazdı.

Celal BAHAR