0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
826
Okunma
Söylesene niçin bu hüzün,
Tüm gülümsemelerimi fenalaştıran?
Ve niçin bu akmayan gözyaşları?
Belki görevimiz budur,
Beyaz sayfaları mürekkeple doldurmak.
Keman ağlasın mı bu sefer de gündüz?
Geceden kopmuş olsa gerek birçok tel.
En incesinden bir "mi" olsam ya sana,
Biliyorum hep "do"lar çıkmış karşına.
Notaların yerlerini anlatmak isterdim sana.
Tellerim kopmuş yayım kırılmış.
Hadi ama bu kadar gıcırtı yetmeli ikimize,
Artık çıkmalısın pencere arkalarından bence.
Seni görüyorum, seni görüyorum, seni görüyorum...
