Hadi,
Yaz kaderine beni.
Al eline kalemi;
Özel yazılara sakladığın o mor olanı hani…

Hatırla;
Müthiş şiirler yazardın,
Mektuplar dolusu…
Dökerdin aşkını bana.

Sevdin…
Dokudun benzersiz tutkunu her mısrana.
Hece hece okurdun,
Havalanırdı yüreğim.
Beyaz bir kelebek kanadına takılır,
Karışırdım semanın sonsuzluğuna.

Mutluydum;
En güzel saatlerini ayırırdın bana.
Bakardın kara gözlerime,
Birleşirdi ruhlar…
Iraklara uçardık uğursuz dünyadan.

Terastaki bankın üzerinde geçerdi geceler.
Eşlik ederdi çevredeki ağaçlar.
En güzel öykülerini anlatırlardı hani.
Rüzgâr, vuslat şarkıları söyler,
Yüreğimiz umutla dolardı.
Dinlerdik uzunca...

Dalıp giderdin gözlerimin sırrına,
Paylaşırdın bakışlarını.
Dolardı huzur ruhuma,
Söze gerek kalmazdı…
Yürek seslerimiz konuşurdu zaten,
Anlardı gözlerimiz.

Ne geceler geçti o terasta,
Ayın huzmeleriydi tanık.
Yıldızlar selamlardı,
Gece rüzgârı okşardı,
Sarardı karanlık şefkatli kollarıyla
Ve biz hiç üşümezdik…