Haykırmak istiyorum bazen
Köhne fikirlere inat
Kelimeleri bile çarpasım geliyor duvarlara
Yazdığım cümleler bile isyan ediyor bana
Anlatamadığım içimdeki sancılarımı
Üç beş kendini bilmez heceye gebe kalmak istemiyorum
Halveti ölüm bile saymaya razıyım
Vuslatı kalbime gömer giderim
Kurtlar sofrasında çiğnenirken bedenim
Kokuşmuş beyinlere kurşun sıkasım geliyor
Taşlaşmış kalplerin çığlığını duyuyorum artık
Gözdeki menevişlerle dertleşip
Saçlarının tellerinde rüzgarla dans ediyorum
Bedbaht hayatımı sorgulamıyorum
Düşerken içimdeki sızım ince ince
Düşlerimle mutlu olmayı öğreniyorum….

Haykırmak istiyorum susmamacasına
Zübbe düşüncelere rağmen
Kafa atıp dünyayı durdurasım geliyor
Berzah aleminde dolaşırken pervasızca
Beşeriyyetin molekülleri gözümde canlanıyor
Yaradılış gayesini unutan şeref yoksunları
Aynı havayı solumaktan hicap duyduğum
Pençelerini kanla bileyen yaratıklar
Çekin ellerinizi tertemiz masum bedenlerden
Buğzetmek umurumda değil artık
Bulutlar bile düşerken bir bir gökyüzünden
Gök kubbe bile yıldızları tutamaz oldu
Çare bulamıyorsam düzenin kokuşmuşluğuna
Varsın her bir yağmur damlası kurşunum olsun
Böyle arafta kalmaktansa
Varsın ölümüm bir umut olsun….

Sadık KARADEMİR