VUSLAT DÜŞÜ
Gül yüzünü bana bir dön sevdiğim
Düşündeyim ol vakti vuslatının
Mestaneyim seni gördüm göreli
Bu hasretlik zincirindir boynumda
Sen yerine hasretliğin koynunda

Bir umudun peşindeyim giderim
Sırılsıklam ağlamıştır günlerim
Türküsüsün ömrümün hep söylerim
Mazlumum ben gurbetçiyim yolcuyum
Şafak vakti yol sürerim kentlere
Güneş doğar vurur şavkı yerlere
Fasılası ol acımın gül yârim
Ki diyeyim yaşam ne hoş bir kere

Ümidimsin, cevahirim, yüreğim
Fakirinim uzat yardım elini
Rehberim ol bulmak için yolumu
Yar fethine neyim varsa vereyim
Deryaya koşan bir küçücük dereyim
Dağdan dağa vurup durdum başımı
Ki özüme dönüp birlik olayım

Semalar ki ağlayınca dön geri
Işıt arştan arza kadar her yeri
Sana muhtaç eller vardır ardında
Kaç yüzyıldır bu dağların sırtında
Dumanı var, dağlar yüklü baksana
Yurdum sensin yar hoş geldin desene…
H.KURUM