En büyük değerdi fikir namusu
Şanlı bayrağımda al Cemil Meriç
Başının üstünde tuttu kamusu
Fikir kovanında bal Cemil Meriç

Mâziyi bugüne bağladı gitti
Dik ve diri durdu, çağladı gitti
Dostları peşinden ağladı gitti
Asırlık çınarda dal Cemil Meriç

Hep aydınlanmayı murat eyledi
İnsanca duruşu berat eyledi
Namuslu olmayı sırat eyledi
Dostluğa uzanan el Cemil Meriç

Gönül nazarıyla baktı dünyaya
Düşünce çivisi çaktı dünyaya
Berrak sular gibi aktı dünyaya
Yüce dağ başında bel Cemil Meriç

Bir ömür bizleri anlattı bize
Bizden olmayanı getirdi dize
Hakikat söyledi, can kattı söze
Gözlerden boşalan sel Cemil Meriç

Hakikat uğrunda yazdı kalemi
Talebe eyledi cümle âlemi
Gönül dünyasından kovdu elemi
İntizar çölünde yel Cemil Meriç

Gönül göklerinde şimşekler çaktı
Bir yıldız misali geceye aktı
Arkasında hoş bir seda bıraktı
Yolunu bilmeze yol Cemil Meriç

Mum misali yanıp ışık edendi
Kalemi güçlüydü, bize yetendi
Yiğit süvariydi, önden gidendi
Sadece Allah’a kul Cemil Meriç

Şehirden kaçtıkça yaylaya koştu
Putları terk etti, Mevlâ’ya koştu
Bu çağın Mecnun’u, Leylâ’ya koştu
Dikenin yanında gül Cemil Meriç

M. NİHAT MALKOÇ