Bir Tek, "Ben" Olup Kendime Yaşayamadım...


harman oldum; başak yığınları oluşturdular sırtımda
rüzgar halay çekti, savurdukça samanı...
gönüller hoşnut ettim, tahıllar ayrıldıkça,
ambar oldum, biriktim...
yol oldum ayaklara
su olup aktım derelerden bahçelere bağlara,
ateş oldum ocaklarda; sıcacık...
bir tek "ben" olup kendime yaşayamadım...

azık oldum çobanların sofrasında, sevindiler yedikçe...
ellerinde asa oldum, yoruldukça dayanılan
sevinç oldum Gül ananın yüzünde
ağıt oldum yeri geldi, ağlayanın gözünde...
ben oldum, yaş yerine yanaklardan süzülen
mendil oldum, kuruttum...
yazma oldum çiçek çiçek başlarda
"çevre" oldum nakış nakış işlenen...
arada bir, name oldum yavuklunun dilinde
gönüllerde sevda,
sevdalıya türkü oldum...
bir tek "ben" olup kendime yaşayamadım...

yeri geldi hasret oldum, yakıp eriten...
bakan göz oldum kimi zaman
sallanan el oldum
işitilen azar
yenilen şamar
yaşanan hikaye oldum ...
inanç oldum kalplerde,
güvenilen adam oldum kimilerine,
sevilen delikanlı, başkasının yerine...
kovulan maraba
çalıştırılmayan amele oldum ve de horlanan...
sonra, heybeye konulan dert
askere gitmek isteyen genç oldum, bilakis
harçlığı olmayanlara harçlık oldum...
bir tek "ben" olup kendime yaşayamadım...

bazen, zaman çok çabuk geçti dedim, heyecanlandım...
bazen de bekleyenlere müjde oldum, aldandım...
çocuk oldum çocukların yerine
kaybolduklarında ağlayan...
öksüz oldum, güç vermeye çalıştım yalnızlıklarında
baş okşadım, gönül aldım, sızladım
kaldı ki biçareyim, acizim zaten, himmete muhtaç!...
fukaraya para oldum
ara sıra zengin oldum
yemek oldum, sofralarda cümbür cemaat yenilen
kaşıklarda çorba oldum
taslarda ayran
sofrasında neşe oldum kimsesizlerin...
bir tek "ben" olup kendime yaşayamadım...

kırk yıl geçti, ne de çabuk güz oldu!
anlamadan öğle oldu, ikindiye az kaldı...
yalnız bendim mutluluğun yollarına hep bakan
insanlığı yaşamaya çalışırken, kendimce...
istediğim hayal neydi, hayat neydi
nereye doğruydu gidiş?...
bilemeden akşam oldu, düşünmeden bekledim...
sonra, aydınlıkta görmeyenlere göz oldum
mutsuzlara mutluluk
edepsizlere edep oldum halimce...
bir tek "ben" olup kendime yaşayamadım...
ne çare ki "gönlümce" olamadım gönlüme...

..................................h.çam