Bu akşam biraz daha kurşuniydi gökler...
Biraz daha sessiz, biraz daha tenhaydı sokaklar
Yüzünde en kayıtsız ifade, dudaklarında kuraklık...
Gözlerinde bu akşam yabancı renklerin sergisi vardı

Bu akşam ellerin çiçek tutar gibi tutmadı ellerimi
Teninde bir ayaz sabahının keskin soğukluğu...
Hafif bir grip öksürüğü gibi selam deyişin
Kucaklayışında çok belirgin şefkat yoksulluğu
Bir komşudan ödünç alınmış gibiydi gülümseyişin...
Bu akşam yüreğin bir zeytin tanesi kadardı...

Bu akşam ışığın güneşle çekilip gitmişti ufkun arkasına
Bir kurşuni karanlıkla çökmüştün Ankara’nın üstüne
Saçlarını salmıştın omzuna haşin rüzgarların inadına
Bu akşam saçların dağıtmıyordu rüzgarları tel tel
Bu akşam suskunluğun şimşeksiz gökler kadardı
Sustun diye bu akşam bütün çalgılar susmuşlardı

Senin bensizliğine inat seninleydim bu akşam
Bu akşam yollarında daha bir sadık yolcuydum
Dizlerime ilave ferler yüklemişti yüreğim
Bütün dertlerden bu akşam taburcuydum
Tek derdim sendin çünkü, sevdiceğim...
Ve alemler kadardın sen bu akşam
Bu akşam yüreğim senin kadardı...


Vahdet Nafiz AKSU