Söyle! senden nasıl vazgeçeceğim?!
Söyle! "sen" dediğim varlığımdan nasıl feragat edeceğim?!
Söyle, ne olur söyle!
Sen ömrümün her anını gasp ettikçe
Ben inadına hep "sen" oluyorum.
Söyle! Ne olur söyle, kendi kendimden nasıl vazgeçeceğim ben?!

Her gece uykumun katili oluyorsun
Ve her sabahımın düşmanı.
Bense, çaresizliklerle koyun koyuna,
Şu koca cihanın en küskünü, en pişmanı.
Söyle! Ne olur söyle, hayatımı nasıl kurtaracağım ben!

Saklambaçlar oynuyorum
Sanma senden, sanma özleminden kaçıyorum
Kaçışlarım hep kendimden..
Ah! Kaçtıkça...kaçtıkça ben sana daha çok batıyorum.
Söyle! Ne olur söyle, bu aşk batağından nasıl çıkacağım ben!

Ey gecelerimin yıldızlarını çalan,
Asude ömrümü, ufkumu karartan
Sesini duyduğum anda mutluluklarım bayram eder
Çağlar..
Hayalin gözlerime kondukça
Yüreğim hayalinle ağlar.
Söyle! Ne olur söyle, sensiz nasıl güleceğim ben!

Huzurlu aşıma zehir katmayı bitir artık,
Bitir coşkularıma taktığın şu çelmeleri.
Gönlüm bile asileşti,söz dinlemiyor
Sen görmüyorsun ki,
Sen olup, sonra kendime gelmelerimi
Sen bilmiyorsun ki,
Senden ayrı geçen her saniyedeki ölmelerimi.
Söyle! Ne olur söyle, ne zaman yüreğinde gömüleceğim ben!

Hiç kimse duygu duvarlarımı yıkamazdı
Korkmazdım, yenilmezdim.
Büyük konuşmanın cezası böylemiydi!
Ah bilemedim... bilemezdim.
Ben ki, aklımı, fikrimi savurmuş gibiyim
Sende kalan mantığımı arıyorum,
Şimdi bütün cesaretimi topladım yüreğime sarıyorum.
Söyle! Ne olur söyle! sensiz nasıl öleceğim ben?!

Miyaser GÜLŞEN