KAİNAT İÇİNDE BİR YALNIZ KULUM

Kainat içinde bir yalnız kulum
Âleme sevgiyle bakar bu gönlüm
Hayat iki sözde; doğum ve ölüm
Ezelden ebede akar bu gönlüm

Her zerrede gizli nice sırları
Çözmeyle tükettik kaç asırları
Duayla örülmüş minnet surları
Şükürle burcuna çıkar bu gönlüm

Geceden süzülür ilahi nuru
Her canlı hisseder kalpte süruru
Yaşatma kibiri, unut gururu
Yoksa yaptığını yıkar bu gönlüm

Muhabbeti demle dost ile candan
Fitne kuşatmasın hemen dört yandan
Yaşanan izleri silersen dünden
Başını dertlere sokar bu gönlüm

Renklerin büyüsü alda sarıda
Binbir şifa hüner balda, arıda
Ayrı özellik var minik darı’da
Düşünüp aklına takar bu gönlüm

Kaderde yazılan yazı silinmez
Esrarı çözülmez asla bilinmez
O’ istemez ise yaprak salınmaz
Sanma söylemekten bıkar bu gönlüm

Göğü süsler Güneş başka Ay başka
Biraz olsun bunu anlasak keşke
Allah Allah deyip düşmüş bir aşka
Kendini ateşte yakar bu gönlüm..

Miyaser GÜLŞEN