(Bu şiir küçük bir kız çocuğunun yaşadıklarını tahayyül ederek yazılmıştır.)

Telefonda annemin arkadaşı arıyor,
Senden bahsediyorlar,gözleri yaşarıyor,
Zor da olsa ayakta durmayı başarıyor,
Sarardı beti benzi döndü yüzü turâba,
Bugün babalar günü bekliyorum gel baba.

Anneme soruyorum,baban cennette diyor,
Benden saklıyor belli,aslında o  biliyor
Hüzünlü bayramlarım başım hep eğiliyor,
Kapımızın önünde eğlense bir araba,
Koşarım sevincimden sen geldin diye baba.

Kokunda gelmiyor ki rüzgârla efil efil,
Hâlimiz çok perişan,kaldık şimdi aç sefil,
Bir şey alalım desek,hemen isterler kefil,
Yolumuz düşmez oldu,ne manav ne kasaba,
Kurban bayramlarında et görüyoruz baba.

Her yanımız sarıldı,bırakmadılar sâha,
Kalmadı  beklentimiz,hayallerimiz vâha,
İnan kavuşamadık,senden sonra ferâha,
Bize bu yapılanlar sığmaz hiçbir kitaba,
Seni çok özlüyorum,şimdi daha da baba.

Bir gece vakti idi içeriye daldılar,
Olan her şeyimizi elimizden aldılar,
Abim evi terk etti,kardeşimi çaldılar,
Koptu kıyametimiz, döndük hepten serâba,
Bizi böyle bırakıp nereye gittin baba.

Miras malıdır deyip,evimizi sattılar,
Oyuncaklarımı hep dışarıya attılar,
Zoruma gitti baba,günlerce ağlattılar,
Ne arayıp soran var,ne selam ne merhaba
Sensiz bu zor yıllarım nasıl geçecek baba.

Tutmadı hiç birisi nice yollar denendi,
Bir daha senin için geriye dönmez dendi,
Ondan sonra büsbütün umutlarım tükendi,
Elden bir şey gelmiyor ,kifayetsiz bu çaba,
Şiddetli yangınların içine düştük baba.

Belgeli’yim durmadan adını anıyorum,
Yüzünü hatırladım,resminden tanıyorum,
Sol yanım hep acıyor,çok zor dayanıyorum,
Sanki vatansız kaldık öyle garip gureba,
Hazan geçer mevsimler,sarardık solduk baba.

Halit Belgeli
(Ben bir hiç’im)

Babama ve hayatta olmayan tüm babalara Allah’tan rahmet diliyorum.