Oysa...
Sende bir insandın
Yaratılan, aklı olan vicdandın
Çektiğin her çile
ve cefayı bahtın saydın

Yağmur
gözlerine inmişti
lal olan cümlelerde saklıydın
Sır olan melalini, o yorgun
ve solgun cemaline yazan candın

Hiç
hakkıyla anlaşılmasın,
sesin, nefesin,
ümidinle yaratana sığındın
talihim dedin,
miskinliğe iltifat etmedin, elinden
ne geliyorsa huzur için adanandın

Ne zaman
yalnız kalsan, gecenin
alıp götüren hicranıyla yüreğini
yaratana açsan
ve gözyaşlarınla anlatırken,

O an
nükseden
hıçkırıklara mani olamazsın
Ellerini yüzüne kapatarak
bir müddet nefes nefese kalarak
ruhu tenden
çıkmış bir ümit gibi derinliğe akarsın

Onlar...
Hiç şikayetçi olmazlar
Çünkü hayatı bilerek yaşarlar
Cefa ve çileyle
barışık olmaya alışkınlar
Her külfeti sabırla,
samimiyetle, sevgiyle aşarlar

Onlar
Sevdikleri için adanırlar
Şefkati, hamiyeti
her bakımdan yansıtırlar
Samimiyete, sadakate,
fedakarlığa çok duyarlılar
Çünkü onlar hak ve
hakikati şiar edinen sadık yolcular

Mustafa Cilasun