Susuz bir yazın sabahında saklandı gece
Az kalan zaman gibiydi saatler kısık
Nerede hata yaptım diye, sor kendine
Sanki hiç sabah olmayacakmış gibi uykulu gözler
Bir fırtınadır kopar içimizde
Nice yağmurlar yağdı bereketli, gönlümüze...

Şu an kim mutlu bilen var mı, küskün kuşlar sadece kıyılarda
Ay ışığı yok bu gecede, aydınlanmadı yıldızlar, kaybolur gider
Dolaşamadı semada seven duygular
Şimdi onlar yalnız, karanlığın derinliğinde,
Kim bilir hayat mı sorguda
Kendi kendine, yaşamak bağımsız
Mehtap suskun bir suçlu gibi kaybolur
Ağlıyor mu tabiat her gün...

Bir gemi beklenir
Mutluluğu çağrıştıran uzağında
Dost sıcaklığı yakıcı yüzümüzü alabildiğince
Gün doğar ihtişamıyla sardo gökyüzünü
Gönülleri ısıtır birden
Canlanır tabiat, çiçek ve lâle, sümbüller
Hayat şimdi başlar her şey de ne kadar sıcak
Tertemiz duygular...

Artık kimse ağlamıyor
Karanlık düşleri attık içimizden
Umut kelebekleri uçuşur gökyüzünde
Hepsi birbirinden mutlu ve sevecen...

Tüm kırgınlıklar bitsin, barış sarsın içinizi
Erisin karlı dağlar gönüllerde
Çağlayan taşar, ırmak altın sarısında
Bolluk var zenginlik dikkatli, nereye kadar
Gelmesin kimseye zarar...

Kuşlar ötüşür, kelebekler dolaşır artık
Gönüllerde sıcaktır
Bir oh çekmeli, ne kadar zor
Yaradanın izniyle
Bulutlara doğrudur yolculuğun, kaybolmuşluğu unutma
Yaşam öyle güzel, yaşamak varsa yarınlarda...

Behçet Bük 1867/15.6.2017/Eskişehir 09.00’’