En çetin savaşımız burada geçti bizim
Bilinmez kaç maktulü saklıyor bu ölü kent
Nice düşün cesedi burda düş/tü azizim
Sağ mıdır değil midir yokluyor bu ölü kent

Nice gönül burada çıktı aşk divanına
Yürüdü cesaretle bakmadan ziyanına
Kaç sevdayı kanattı kaç yüreğin kanına
Girdi lâkin suçunu aklıyor bu ölü kent

Surunda serzenişi yankılanır âhların
Ah-u zârı incedir yaşanan eyvahların
Karanlık örtüsüyle doğmamış günahların
Vebâlini sırtına yüklüyor bu ölü kent

Çekilince sokaktan akşamın en son sesi
Karla kaplı dağların her yere çöker sisi
Zannedersin zamanın esir düşer nefesi
Her kıyım havasını kokluyor bu ölü kent

Sokaklarda egemen olurken hep gecesi
Yitik olur düşlerin dudakta son hecesi
Belki de fecre kadar sır olur bilmecesi
Çözsen de yenisini ekliyor bu ölü kent

Usulca eteğinden çekilirken siyahı
Ya galip ya da mağlup karşılarsın sabahı
Canlanır da umudun bir perdede segâhı
Doğarım belki diye bekliyor bu ölü kent

İsa KOCAGÜL