ey günah yüklü nefsin sahte ve arsız gardiyanı
koyup da git gayri bırakışta da beni bana
dalından kopuşta düşen kuru bir yaprak gibi
kurtulsun esaretim tamahlarımın o azgın selinden
ömür boyu da prangalı mahkum gibi de tutman beni kudurtur
çek ellerini en zayıf ve en mahrem yerimden
ki olmayayım firavun gibi bende dinimden
düşüncesizliğimin her anı da hep karnımı ağrıtır

orta yerde çürük imanlı birisi gibi de hiç kalamam
bırak da oluk gibi aksın benden emek ve ter
veya iklimini şaşırmış saçma bir yağmur misali
kudurtma her tür emval ile şu yufka gönlün çelişkisini
koy da az da olsa bir durulsun şu yorgun yüreğimi
kuru bir parça ekmek bile bulsam o da bana yeter

sen bin bir düşmana eş değersin her türlü kasıtlarınla
senin bize verdiğinse
yarama bir nebze dahi merhem olabilse bari hiç değilse
oysa koca bir güruhlarla ve görkemle çıkılıyor her türlü yola
az bir zamanda tüm ömürler düşüp de kalıyor fiyaskoya

görmesem de olur o miskin yüzlerinizin o çirkef yerini
ve sizler de beni hiç bilmeseniz de olur
duygularımın yönünün de her vakitte hakka taraf olduğunu
hele ki o gök mavisi hayalimi
güç yetiremezliğimde elim de kolum da hep bağlı kalır
hep pırpır çarptırıyor Rahman serçeden küçük şu gönlümü
çıkmıyor ki hiç içimden kusurlarım her anı da hep karnımı ağrıtır

hep iblisi bir baskı altında kartlaştırılıyor
çocuksu ve saf yanlarımız
bilinçsizlik içinde savruluşta da arttıkça yaşımız
he an da şeytani hislerle rezilliğin içinde bıraktırılıyor
kirletilişte çürütülür her türlü yanımız

ey hatalarıyla koskoca dağları aşan salak gönül
vakit mi oda çok tez vakitte biter
ömrü yok edişte çarçabuk da geçişte de koyup gider
fıtratıma en kıraç araziden bir avuç toprakta olsa kifayetli
toprak çeksin de emeklerimin terini o da bana yeter
bir de yanımda semavi bir yandaş olsa bu cana teyitli

bil ki ben hikmet yolunda garip ruhlu bir biçareyim
kusurlarını günah saydım sayalı şu ömrümün
oda beklermiş meğer her an bir hikmet kapısını aşındırmamızı
çoktan azat ettim adı bile silindi gitti nefsimin
biz bir akıl hastasıymışız meğer ki doğrusu
kimse bize geri veremez ki boşa harcanan onca yıllarımızı
ondandır içimi kıvrandıran onca karın ağrısı

artık beni bırak ki
o pak yola tez vakitte şevkle girebileyim
düş yakamdan artık akar su kir tutmaz ki
illa ki de bağlamaya çalışıp da durma boynuma ben korurum varımı
nefis denen o zehirli yılanın kirli yularını

şunu da çok iyi bil ki elimde de aşk ile sarıldığım ipi var yaratanımın
elbette ki “haşr, mü’minlere çok kolay, kafirlere ise çok çetin olacaktır.”
haşır oluşta koyup da gitti ya içimden tüm kusurlarım
sonsuzluğun yolu meğerse
çok mu çokça da haline şükürden geçermiş işin doğrusu

bir anda da geçip de gidişte bitti işte ol melun karın ağrısı...



(10.06.2017) AZAP...