Merhaba anne, annem.
Ben oğlun.
Bahtsız oğlun.
Şanssız oğlun.
Ağlayan oğlun.

Neden ayrılık var anne ?
Niye ?
Sevdiğim herkesi her şeyi niye ?
Kaybediyorum anne.
Yoksa istiyorum mu diye.
Yılların unutulmuş anıları,
Olayları, dostları,
Neden ayrılık gününde,
Akla geliyor anne ?
Her şey neden bir günde akla geliyor ?
Bu kaçıncı ayrılık anne ?

Ama anne sevdiklerim ayrıldığı için,
O günlere ağlıyorum.
Değerini bilemediğim vakitlerin,
Her saniyesine hasretim anne !
Herkes gidiyor anne,
Tek tek, yavaş yavaş ayrılıyorlar.
Bir tek sen kalıyorsun annem.
Sarılacak tek sevdiğim sen oluyorsun.
Neden anne ?
Bir zamanlar ayrılmayalım diyenler,
Şimdi neredeler anne ?
Bazen ayrılık iyidir diyorsun.
Doğrudur ama anne,
Ben ayrılığı istemiyorum sebepsizce.
Üzse de, olmasa da istemiyorum.
Ayrılık olmasın anne.
İşte anlatamadığım bu.
İllaki ağlayacağım anne.
İllaki iyiler, sevenler ağlayacak.
Buda evrenin kanunu herhalde.
Neyse annem.
Daha çok ayrılıklar göreceğim.
Ama senden de ayrılacağım anne.
Korkum da bu ya.
O zaman kime ağlarım anne ?