ayrılık
demirbaşıdır aşkın
unutmak.. kahve molası

üzerinde ’oku’ diye başlayan gözlerinden indirdiğim ayetler ile
tapındığım tüm putları kırdım
tövbe ettiren bakışlarınla

sevgilim
bağışla

ben aşkın gündelikli işçisiydim
arzunun tek dişi kalmış şehvet denilen canavarına kurban olsun diye
tek bir dişiyle yetinmedim

ama sen
kaplumbağayı terbiye ettiren inceliğinle
zerafetinle
ateşi bulduran devrim gibi
büyü bozan tılsım
düğümlere üfleyen nefes
elmayı düşüren çekimiyle yerin,
yeksan oluşu gibiydin göğüme

oysa ben
cahiliye devrinden çıkmakta direnen kara cahil
sen ise
kara yazılan cahilin üzerine doğan güneştin benim için

eridim..

ama aşk
yazanı belli olmayan
anonim bir hikayeymiş
sonu ayrılıkla biten

ayrılık işte
di li geçmiş zamanların küf kokan yarasından hesap soran amansız bir sızı

unutmak mı

sevgilim.. dur gitme hemen

bi kahve !