4
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
1391
Okunma
iflah olmaz artık yürüdüğüm sokak
cüzzamlı taşlara sürdüm
tenimi ve terimi
kırk tas suyu yıkadım bir günahla
bir günah etmedim
aç kalan geceler
leş kokan hüzünlerimle beslendi
annemin rahmiydi boğulduğum ilkin
içtim suyunu tutunmanın
safi bir ağlayışta kabullenmediğim dünya
emdiğim süt
kundaklandığım bez
gördüğüm rüya
attığım adım
söylediğim ba-ba
...
küskün ve kederli yaşımı
ipekten gitmeler dokudu
taylarını doğurdum durmadan ağlamalarımın
nihayet duracak eşya ve insan
peygamber devesi konuşacak
kaktüs kuyuya bağışlayacak suyunu
kum çölü terkedecek
ve
Tanrı kızacak birgün çektiğim acıya
.....
( berenis)
5.0
100% (11)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz