Şu yalan dünyaya, geldim geleli,
Beyhude dolanıp, seyip gezmedim,
Vicdanı dinledim, oldum olalı,
Karıncayı bile, basıp ezmedim.

Kulun yalanını, yüze vurmadım,
Fitne fesat ile, tuzak kurmadım,
İnsan gördüm kulu, ırkı sormadım,
İlahi kanunu, asla bozmadım.

Can deyip bağrıma, bastığım oldu,
Ne yüzümü yıkıp, astığım oldu,
Isırıp sıktığım, yastığım oldu,
Ardından kuyuyu, kula kazmadım.

Dost dediğim vurdu, ben ise sustum,
Kızılcık şerbeti, deyip kan kustum.
Herkesle barışıp, kendime küstüm,
Asi evladıma, bile kızmadım

Kula kırık kalbim, kuldan kaçarım,
Bana sır verdiysen, sanma açarım,
Gersen de çarmıha, güler geçerim,
Astığın ipimi, kâsdi  çözmedim.

Bilmeden bir suça, girdiysem şayet,
Ben de bir beşerim, insan nihayet,
Hakkımda olursa, hâk’ka şikayet,
Bağışlar habibim, çünki sezmedim.

Ömrüm bir nafaka, ye bile bile,
Zannetme  haramdır, ye güle güle,
İstemem kusasın, ye çile çile,
Kimsenin rızkını, yazıp çizmedim.

Böyle geldi geçti, Figani ömrü,
Kanadı kırıktı, uçmadı kumru.
Kader tecelliydi, İlâh’ın emri,
Bilesin yazgıyı, kendim yazmadım.


Kul Figani ( Erdem GÜMÜŞ)
30.05.2017 ÖZBEKİSTAN