Gecenin karanlığında kaybolur
Hıçkırık sesleri
Çıplak duvarlara çarpar
Yalnızlık iniltileri

Yarasalar yön bulmaya çalışır
Uğursuzluğun habercisi
Yüreklere korku salar
Geceyi yırtarcasına baykuş sesleri

Müebbet yaşıyoruz
Yarım kalmış aşklarla
Kendimizden bile vazgeçiyoruz

Sokak aralarında kimsesiz yetimler gibi
İçimize akıtıyoruz gözyaşlarımızı
Kalabalıkların arasından sıyrılarak
Yüreğimizin dip kuyularında yaşıyoruz Yalnızlığımızı

Ne çok özlüyoruz çocukluğumuzu
Ne çabuk büyüyoruz acıların karmaşasında

Yaşanmış bir hayat var
Ve katledilen dünlerimiz
Usumuzdan silemedigimiz

Gelecekten habersiz
Karanlık çıkmazında kaybolup gidiyoruz

Ya içimizdeki gurbettir bizi yakan
Ya sılaya özlemdir her an ağlatan
Geçmişte işlediğimiz hataların
Bedelini ödetiyor yaşam bize
Dar nefeslerle getiriyor dize

İçten içe kemiriyor düşünceler beynimizi
Dualarda buluyoruz her an kendimizi

Ayrılık saatinin verdiği ızdırap
Hep böyle devam eder mi Yarab.

30 Ocak 2015, HalideKöksal