Ant içti ay,
doğmayacak yokluğunla
benim güneşle batışım gibi
gömülecek duygular

gel,
gitme bizede uğrasın kavuşmalar
dağılsın özlem yüklü rüzgarlar
eski hallerine dönsün mevsimler

sevinç yağmurlarıyla yıkansın acılarımız
yağsın üzerimize şebnemler
yıldızlar geceye serpilirken

biz düşeriz hazanın kuyuya düşüşü gibi
biz düşeriz o büyük aşkın yamacından
yağmaya başlar yıldızların gözyaşları
ve andını bozar ay doğar geceye
gözlerimizden yaşlar akarken

çağırır bizi ev sahipliği yapar gibi
evrende yüzen kayıklarla gezdirircesine
biz dökülürüz
bu hayatın ırmağından
deltalara sığınırız
sıkışır ellerimiz sığ kayalar arasında
ellerim ellerini kavrar
sanırımki o an
biz bize kavuşmuşuz
etrafımızı sarar heyecan

oysa
hayalmiş vuslat
hayalmiş umut
döndü evrende güneş söndü ay
bir daha doğmayacak diye
ant içti ay


Hülyanna