Çaresizlik kapımı çaldıkça zamandan
boşalır gözyaşlarım kapanmayan yaradan
gece karanlığında el ayak çekilince
yıldırımlar çakar korkutmasın rüyalarımızı
sensizliği hatırlatan rüzgarın ıslık sesiyle.


sen şafaklarda güneş gibi doğarken
ben gurbet ellerde bir ölüm gibi beklerdim seni
gecenin karanlığında yüreğim bir baykuş gibi feryat ederken
kıvrımlarındayım duygular içinde
sabrıma isyandır yüzünü asan gecenin gözleri.


yüreğini öpen hüzünle titreyen gecenin sesi
sende kalan keskin poyrazları içime doldurunca
bir hasret çıkmazı beni kucaklar
şu gurbetin uzayıp giden yolları
büklüm büklüm salkım saçak dalları
oysa sana çıkıyor gecenin karanlık yolları
bastırılmış itirazlar saklanmasın aşka açıldıkça,
bizi acımasız özlemler koparmasın
aşk gelsin gül yüzünü soldurmasın.


yüreğimde gizli duruyor
gözlerimi benden çalan aşkın alevi
istemem boynu bükük anma beni
ateşler içinde ölürüm geceleri ...



Şiir_Yaralı_34/Avusturya
05.06.2017