İçimde bir yer var
özlenenler beklenenler
kendini yitirenler orda
içimde bir yer var
yalnızlığını pişmanlıklarını
haraç mezat satılan sevdalarını
köhnemiş duygularını kimse bilmez

İçimde bir çocuk var
uçurtması vurulmuş
umutları çalınmış
kırık oyuncakları orda
yaşanmamış çocukluğu
çırılçıplak ayakları
feleğin attığı dayakları
mahsun bakışlarını kimse görmez

İçimde bir kadın var
yuvası dağılmış
dalından koparılmış
kaldırım çiçekleri orda
kadehinde anason cürası
gözyaşında saklı kahkahası
cebinde vesikası
meçhul isyanlarını kimse işitmez

İçimde bir adam var
kıvrılmış köprü altında yatan
üstü başı ucuz şarap kokan
sual edilmeyenler terkedilenler orda
eşinden evinden ayrılmış
sıcak bir yuvaya hasret kalmış
hayat çelmesini takmış
oskarlık dramlarını kimse dinlemez

İçimde bir genç var
sahte mutluluklara aldanan
bir parça toz’a köle olan
gözü yaşlı analar babalar orda
son kez vurur şırıngayı koluna
ve son kez uyuşturur damarlarını
küçülür gözbebekleri düşer başı hafifce yana
suskunn hikayelerini kimse bilmez


Ali Uzgur