Bir gece on üç yıldız gök boşluğundan aktı
Gelen hüzünlü haber nice yürekler yaktı

Dağların koyağında söylediler son sözü
AYDOĞAN gecelerde AYDIN’dır gönül gözü

Yürek nasıl dayansın; kardeş, ana ve baba...
Ağıtlar yükselirken şen değildir Şenoba

Esti bir deli rüzgâr, toprağa düştü güller
Gece karanlığında sükût etti bülbüller

Kopar mı ayla yıldız bayrağımın al’ından?
Yüzümüz nasıl gülsün, SONGÜL koptu dalından

ERDOĞAN erce öldü, MEHMETler yasta şimdi
Hüzün sağanağında bir millet hasta şimdi

On üç can şehit oldu, seksen milyon yaralı
Evlâtlar yetim kaldı, yurdun bahtı karalı

Bir yanda OĞUZHANlar, öbür yanda GÖKHANlar...
Bu tarifsiz acıya nasıl dayansın canlar?

Firdevs cennetlerinde KOÇ’larımız var şimdi
Her daim dik duranlar hakikate yâr şimdi

Erce yaşayan nefer, ölürken de ŞENER’di
Son ocağım sönmeden bayrak nasıl inerdi?

Karanlık aydınlandı, Şenoba’da ay çıktı
Hakk’ın yüce katından şehide ONAY çıktı

Sonsuzluğa göz kırptı gözü pek, yiğit Acar
Cennetin kapısını ABDÜLMUTTALİP açar

Sabahın aydınlığı, seherdedir, tandadır
HAKAN’ımız bir yanda SERHAT öbür yandadır

Yiğit cengâverlerim dağların KIRAL’ıdır
O gün bugünden beri yürekler yaralıdır

Dalı kırıktır şimdi teselli ağacının
Yürekler yangın yeri, tarifi yok acının

Yıldızlar batar iken siz cennete doğdunuz
Seksen milyon insanı gözyaşına boğdunuz