Ey...
Naif sözlüm
Mahperi yüzlüm
Umman gibi o hassas gönlün
Hasrete, firkate,
haşyete yansır özün
Hiç mi dinmeyecek yaşlardan
o alıp götüren gözlerin

Sen...
Sen ol
İhanetin adı yoktur unutma
Her kimler sahip çıkıyorsa ona
Cibilliyetinde bir sorun olduğunu anla
Hak ve hakikatin
ne olduğunu bilmeyen insana
Ruhi ve zihni halini
şerh etmeden bir şey anlatma
İnsan insan için var olan, yaşayan,
bu minval üzere Hakka kul olandır unutma

Giderken...
Bana bir şeyler söyle
Hiç veda etmeyi bilmesen de
Ne zaman
geleceğin belli değil gizlesen de
Bir vefa göster,
en azından söz ver,
sır olan kalbinle
Nede olsa yılları eskittim seninle,
bir düşün ömürden ne kaldı geriye
Bir toprak sahibi dahi olamadık,
umut peşindeydik, bugün
yarın dedik, bir gün olsun şikayet
etmedik yinede çekiliyorsun sessizliğe

Hiç...
Üzülme
Hüzünlenip
gözyaşı dökme
Kimseye söyleyemediğin
sırrını arşa hasreyle
Kadri, kıymeti bilinir kelamın
merak etme, nasip gayretinin içinde
Kim ne söylerse söylesin
sükunetle dinle fakat
hemen itibar ederek karar verme
Akıl bilgi içindir,
bilgi tecrübeye gebedir,
her şart onun açılan yüzü demektir
muhakeme etmekten geçme

Mustafa Cilasun