Küçücük elleri
Soğukça tuttu
Tutunmaya çalıştıklarını

Etrafındaki her şey
Dev olup bakıyordu ona
Bir de korku
Devleşiyordu
Umman mavisi gözlerinde

İki kara bakışın izlerinde
Saklıydı masumluğu
Öğrenmeye açlığına
Yokluğun tohumları ekilmişti
Ki doğru yapsındı işini
Yine de yokluğu bilişiyle
Tezat bir neşe vardı
Gülümseyişinde

Bir kara bakışlara döndü
Umman gözler korkuyla
Bir de şaşkınlığıma
Lütfen der gibiydi
Eski pis yazmanın altından
Sıcacık masum yaptığından bir haber
gülümsemesiyle

Küçücüktü yaa küçücüktü
Tam da kızımın yaşlarında
Kolayca para kazanmak öğretiliyordu
Masumiyeti araç edilip
İki kara korku yayan
Bakışın baskısıyla...

ASLI DEMİREL...

" Gerçekten umman gözlü bir çocuk geldi yanıma...ve bende bunu yazdım şiirimde...ama bu resim tesedüfen şiire çok uydu...yani resime yazılmadı bu şiir...resim şiire çok uydu..." herkese sevgiler...