3
Yorum
14
Beğeni
0,0
Puan
693
Okunma
Hayâllerin yitirildiği
duyguların köreldiği bir yaşam içinde,
öfkelerimizi kontrol edemeyiz.
Bu durumlarda
mutluluk uzak kalır bize.
Akıp giden zaman içinde
yenik düşeriz içimizdeki döngülere.
Yüz hatlarımıza yansıtmamak için
uğraş veririz,
ruhumuzdaki yalnızlığımızla boğuşurken
ecel terleri dökeriz.
Sabır dense de bunun adına,
bastırılmış duygulardır aslında.
İçimiz içimizi kemirirken bile,
hüzünlerimiz anlaşılmasın diye
çırpınırız kendi kendimize.
Ama,
yine de kusarız gizlerde kalmış kinlerimizi.
Geçen zaman çare olmaz
ruhumuzda çığlık çığlığa kopan fırtınaya.
Bunun adı,
ister çile olsun bedene,
ister hüzün olsun yüreğe,
ne farkeder.
Elde olmadan
eksiliyor gün be gün nefesler,
geçip gidiyor pürtelaş zaman.
Halide Köksal
17 Mart 2015
Cevap Yaz