Ruhsuz bir gecede sigaramdan aldığım hızlı dumanların filtrede bıraktığı sıvı nikotinin dudaklarımda bıraktığı acı tattaki tat gibiydi acım.

Ciğerlerime giden duman gibiydi hüznüm.
Aldığım nefeslerdeki intihar gibiydi sevdam.

Ayazdaki hırçın dalgaların kıyıya vurup birdaha gelmeyecekmiş gibi bıraktığı sessizlikteki gibi gömülmüştüm sessizliğime.

Dalgaların içindeki acım, hüznüm, kaybettiklerim, kahrımdı.

Dalgalar kendine çekilip gittiğinde bıraktığı sessizliğe gömüldüğümde her şey düzelecek dediğimde daha hırçın vuruyordu dalgalar kıyıdaki ruhuma.

Her dalga daha çok acıtıyordu canımı.

Ben, ben olmayı bırakmıştım.

Gözyaşlarımdaki tuz deşilmiş yarama tuz basıyor gibiydi.

Dindirmiyordu ulan ağlamak, dindirmiyordu bağırmak.

Acı, hüzün, kahır, hayat dolu gözyaşlarımın içinde yüzüyordum ben.

Ben dediysem sende kalan ben…

SAPİENS.