Bana biraz musade edin..
Buraya bişeyler yazacağım.
Bir kızın hayalleri, vazgeçilmeyen bir gelecek.
Bir kız düşünün dünyaya geldiği anda
Eğitim hayatı biçimlenen ilkokul sınırını.
Sonrası ise okumayı hayal edilmesinin bile yasak olduğunu.
Karşısına geçip neye güveniyorsun,
kime güveniyorsun da diretiyorsun öğütlerini.
Şimdilerde umut kokuyor belki yeşerir ümidiyle.
Ve gökyüzüne bakıp, ilham arıyorum gözlerinin tenhasında..
Yıldız oldun gecelerime,
Bir annenin dualarını bırakıyorum aynı kareye.
Sen sadece gayret ve dua et sözlerini yazıyorum kendimce.
Biraz acı kokuyorum, biraz hasreti kaleme döküyorum,
Çünkü kanadından uzak hayaller.
Anasız evladın güneşi doğar mı?
Çırpınan bir çocuk, dizleri dermansız.
Genç oldugunu bilmeden kaderin oyununa gelen bir çocuk.
Zaten karşı duramazsın, dursanda izin vermezler.
Okuduğu kitaplara, yazdığı şiirlere müdahale edilip,
yırtılıp o kızdan kalem saklanıp çöpe atılmasını
bekleyen kalplerin yaşattığı hüzün.
Okumak isteğini kıran, ders çalışıyor diye ışığı sönen,
içindeki ışığı hep açık tutan bir çocuk.
Bir çocuk yaşatıyorum kalbimin en derin yerinde.
Bazılarına küs fakat belli etmeyen...
Kulağımdaki en derin fısıltı, çıktı geldi bir gün.
Zihnim açıldı en parlak yerinden.
Kağıdın ,kaleme olan tutsaklığı yazılıyor.
İyi kötü demeden.
Allah ne verdiyse bin şükür nimetlere.
Güneş doğdu.
Bir kadın, avuç içlerine saklanan kalem.