Biz ki insanoğluyuz;
Varlığın göz bebeği.
Duygularla doluyuz;
Yuvamız yâr yüreği!

İki nefes arası;
Sürer yolculuğumuz.
Kanar sevda yarası;
Kesilir soluğumuz!

Dostluğu önemseriz;
İyi günde zor günde.
Bir yel gibi eseriz;
Bazen hisler sürgünde!

Yarına umut taşır;
Hayalle kanatlanıp.
Sevgilerle tanışır;
Ayrılığa katlanıp!

Kederin bölgesinde;
Mutluluğu ararız.
Düşlerin gölgesinde;
Ufukları yararız!

Kaybettiğine yanar;
Kazanınca sevinir.
Sevdayla kanı kaynar;
Hasretlerden dövünür!

Kalb de kırar barışır;
Türlü halleri olur.
Kendisiyle yarışır;
Koşturmaktan yorulur!

Çok şeye şekil verir;
Aklını rehber alıp.
Taşı süse çevirir;
Sabırla zora dalıp!

Her şeyin bir gayesi;
Anlamı var elbette.
İnsanın da iyisi;
Bellidir marifette!

Bir gün sırf adı kalır;
Anne baba ve yeğen.
İnsanla değer alır;
Dünya denen gezegen!

Hayatının anlamı;
Yaşamaktır dileği.
Dünya; gurbet, sıla mı?
Kesilince göbeği!

Ne ebed ne ezeldir;
Ölümlüdür eğersiz.
İnsan varsa güzeldir;
Dünya o’nsuz değersiz!..


Mahmut KILIÇOĞLU