Yarim neden bu kadar soğuk,
neden eğreti ödünç gibi duyarsız...
Suçum nedir bilemiyorum..
Hatırlamıyorum..
Bu aşkın uğruna Eski bir lastik gibi
çocuk ellerinde
çomaklanıp oynanıyordu benim gururum hep..

Acı demir gıcırtısı vuruldu artık civatalarıma
söküldü yüreğim ,
Ben; orada yığılıp kaldım köşede,
Sen; Yoluna devam et dedim, tem de

-Bayağı bir zaman geçti aradan..
Epeyce uzun bir zaman, adi bir zaman..
Sana söylenen; bu yolun ağırlığını çekmez kantarım’ sözünün
Pişmanıyım işte..
Pişmanı,

Şimdi Bir başka aks’a takılı gönlümle yuvarlanıp giden bir hayatttayım,
-Kendime soruyorum..
-’ Mutlumuyum!

-Değilsin, tabi diyorum..

seni özlüyor bu gururum..
Duramıyorum
Duramıyor şuurum..

Duruyorum düşünüyorum!
Şu ayrılık kavşağını nasıl sapabilirim
geri nasıl dönebilirim!
Bilmiyorum..
Bulamıyorum Geriye dönüş yolunu..

Artık dayanamıyorum,

Dingilimden koptu kopacağım geliyor artık
Biri çıksada karşıma pompalasa umudumu,
sana dönüş yolunu pusulasa
Çıkıp gelsem yanına, arsızca..

Ama hakkım yok diyorum!
Kendi kendime ’ Suçlusun oğlum ’ Diyorum..

Sana birşey söyleyemiyorum..
diyemiyorum işte..

Susuyorum..
susuyorum..

Şimdi geçen yılların muhasabesini yapıyorum..

Seninle; kardayım.. kardayım.. kardayım..

şimdi geçirdiğim zaman;
Zarar..
Zarar..
Hep zarar..

Dermansız parmaklarım bu kadar zararı nasıl sayar
Abaküsüm de kırıldı umuda,

Zarardayım..
Zarar..

Fatih EFE
(Hitaf-i)