Bir gün bende uyanıp sancılı uykularımdan
Beyazımı giyer giderim size kirli bir dünya bırakıp
Hiç aldırış etmeden yamalı yarınlarımdan
Tozumu alır giderim kaygılardan arınıp

Belki bardakta ki çayım daha demini almamıştır
Belki de yetişmişimdir bir hamurun suyuna
Elimde ki çamurum bana ata yadigarıdır
Düşmüşümdür ağaçtan belkide bir kazayla

Hani güller bebekler nasıl aynı kokar ya
Şu ömürsüz kelebekler bizle aynı konumda
Ha çizgiler ha beyazlar ne fark var arasında
Gideceğiz diyor her bir uzuv zamanla

Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşayıp bağlanırız dünya ya
Yarının endişesinde hep yetiştirme telaşı
Gün gelip kapımız ecel ile çalınınca
Ne bekler eşi dostu ne de ocakta ki aşı

Hiç zoruna gitmesin dost! Demini almış yarınlar
Sen daha pişmedim de, sonuna varmış şu yollar
Bize dünya da kim var ki, bir duadan daha candan
Vazgeçeceğiz bir gün hem canandan hem candan



Elif karadaş