Kara bulutlar sarmışken âfâkını
Bir kıvılcım düştü Anadolu’mun taa bağrına.
Dağlar, etrafına dizildi,
Yeşillikler, altına serildi O ’nun,
Mavilikler üstüne
Ve havaya bir barut kokusu doldu,
Büyüdü o kıvılcım, ateş oldu, volkan oldu.
..........
Sonra, bir rüzgâr patladı İzmir’e doğru,
Önünde tezek dumanlarını sürükleyerek,
Ege’nin suları bulandı.
Ve rüzgâr erişti İzmir’e,
Gözlerini görünce, Ege, renginden utandı...
..........
Bayraklar eğildi adımlarında,
Bir benim bayrağım yüceldikçe yüceliyordu;

Dünya, eğildi önünde,
Dünya, O na selâm durdu...
..........
Sonra,
Bir güneş gurub etti Boğaz’ın sularında;
Mavi dalgalarında alev alev tutuştu deniz,
Bütün sahiller, kıpkızıl gözyaşına bulandı
Bir ay, bir yıldız beyaz kaldı.
..........
Soluklarında yüceldik,
Bakışlarında ilerledik,
Gürleştik büsbütün, çatık kaşlarında,
Açık alnın, bize bir başka güven verdi.
Bir coştuk sesinde, hâlâ coşkunuz,
Sesin hep kulaklarımızda,
Hâlâ
Bakışların yolumuz...

Ünal Beşkese (1955)